وقتی بمیرم

وقتی بمیرم ، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد .

نه جایی به خاطرم تعطیل می شود ،

نه در اخبار حرفی زده می شود

و نه در تقویم خطی به اسممم نوشته می شود .

تنها موهای مادرم کمی سپیدتر می شود

و پدرم کمی شکسته تر...  

  اقواممان چند روزی آسوده از کار ،

دوستانم بعد از خاکسپاری ،

موقع خوردن کباب ،

آرام آرام خنده هایشان شروع می شود .

راستی عشق قدیمی ام را بگو ...

هه ...

او هم با خنده هایش در آغوش دیگری مرا از یاد خواهد برد.

من فقط تنها گورکنی را خسته می کنم

و مداحی که از خوبی های نداشته ام می گوید

و اشک تمساح می ریزد و در آخر من می مانم

و گورستان سرد و تاریک و غم همیشگی ام که همراهم می ماند ...

" زنده یاد حسین پناهی "