تنهایی

پاییز؛ فصل تاراج عاشقانه ها

موعد  تبانی باد خیره سر با غزل های ناتمام است

فصل پاییز که می رسد 

پای تعادل احساس روی برگ و شاخه های خشک سُر می خورد و

ترانه های علاقه گی دچار هوای بی تنفسی می شوند

واژه ها بی قرار و

قالب شعر از وزن و قافیه بهم می ریزد...

پاییز دلفریب؛

چقدر شاخه های درخت  تماشایی و هزار رنگ تو بی رحم است...

*پاییز جان  چه سرد،چه درد آلود  چون من تو نیز تنها ماندی...