صـدای پـای بـهار می آیـد ...

بهار که می آید، دستان باد بوی شکوفه می دهد

جوانه های تک درخت باغچه، با نوازش نسیم جان می گیرند
آرام و آهسته

خدایا، رویش یک دانه تمام عظمت تو را فریاد می زند... 

من یقین دارم بهار می آید

اما این را هم می دانم که او فقط بهانه ایست برای رویش!
دلی که بهاری باشد برای رویش از او اجازه نمی گیرد،

هر جا باشد بهار را به آنجا می کشاند

بارها دیده ام بهار، به عادت تکرار، میهمان دلهایی شده تا بهانه رویش شود...