دلم از این آدمهای دو رو گرفته است... آدمهایی که عشق و دوست داشتن را بازی می کنند، آدمهایی که نقش دوست را بازی می کنند، نقش دلسوز، نقش اینکه هرلحظه به یادت هستند اما در حقیقت آن زمان که بخواهند و نیازت داشته باشند تو را به یاد می آورند... خستـه ام از این بازیگـرهـای حرفه ای... از دیالوگهـای تکراریشـان... خسته ام از این دنیا این سینمای خانگی... از زندگی این نمایش پر فریب... خسته ام...دلم یک تنهایی طولانی میخواهد. یک خواب عمیق آنگونه که دیگر بیدار نشوم... دلم نبودن میخواهد...