دلنوشته...

یک رنگ که باشی زود چشم آدمها را میزنی، خسته میشوند از رنگ تکراریت...

این روزها دوره رنگین کمان است.

این روزها همه مثل رنگین کمان اند ... 

 این روزها حتی دوست داشتن نیز شده است بازیچه ی دست آدمها

از دوست داشتن مینویسند.... اما معنی آن را نمیدانند

از تنهایی گله میکنند اما خودشان تنها میگذارند و بی تفاوت سکوت میکنند...

از غم میگویند غافل از اینکه خودشان با رفتارشان غم میکارند در دل دیگری...

از جفای دیگری نسبت به خودشان شعر میگویند و مینویسند و مینویسند و مینویسند

اما خودشان به راحتی...

خسته ام... از این آدمهای آفتاب پرست که هر روز که نه هرلحظه یک رنگ اند...