شوق رفتن

 با سلام

حال شما چطور است ؟

اگر از حال اینجانب خواسته باشی

ملالی نیست جز دوری آسمان

کاش...

کاش یکی بود تا بغضی که گیر کرده تو گلوم رو میفهمید

تا میفهمید که چرا اینقدر چشمام بارونیه و یک لحظه هم صاف نمیشه

رفتنی بی صدا

مرگ خبر که نمی کند !
یک روز می بینی نیامدم یعنی که نیستم!

سنگ نوشته

بر سنگ قبر من بنویسـید خسته بود

اهــل زمین نبود نـمازش شــکســته بود
 

تنهایی2...

گاهی باید به دور خود یک دیوار تنهایی کشید،

نه برای اینکه دیگران را از خودت دور کنی،

بلکه ببینی چه کسی برای دیدنت دیوار را خراب می کند…!

ژان پل ساتر

تناقض (2)

خیلی دردناکه با هزار ذوق و شوق بیای وبلاگت رو راه بندازی با صدهزار شوق به کسی که به خاطر اون این کاررو کردی خبربدی و ازش بخوای تا هرازگاهی بهت سربزنه و یادگاری چندخطی واست بنویسه.

دوستی

گنجشکی با عجله و تمام توان به آتش نزدیک می شد و برمی گشت !
پرسیدند : چه می کنی ؟
پاسخ داد : در این نزدیکی چشمه آبی هست و من مرتب نوک خود را پر از آب می کنم و آن را روی آتش می ریزم !
گفتند : حجم آتش در مقایسه با آبی که تو می آوری بسیار زیاد است ! و این آب فایده ای ندارد !
گفت : شاید نتوانم آتش را خاموش کنم ، اما آن هنگام که خداوند می پرسد : زمانی که دوستت در آتش می سوخت تو چه کردی ؟
پاسخ میدم : هر آنچه از من بر می آمد !
دوستی نه در ازدحام روز گم می شود نه در سکوت شب ، اگر گم شد هرچه هست دوستی نیست

دوستی پروانه ای

یک شب سرد پاییز یک پروانه اومد پشت پنجره اطاق پسرک و به شیشه زد: تیک! تیک! تیک!
پسرک که سرش حسابی گرم بود، برگشت و دید یه پروانه کوچیک اونجاست!
پروانه با شور و شوق گفت: می‌خوام باهات دوست بشم، لطفا پنجره رو باز کن.
اما پسرک با اوقات تلخی جواب داد: نمی‌شه، تو یه پروانه هستی!
پروانه خجالت زده سرش رو کج کرد و با صدای لرزون گفت: لطفا پنجره رو باز کن، هوا اینجا خیلی سرده!
اون پسر باز هم قبول نکرد: برو از اینجا و منو راحت بذار!
پروانه با غم زیاد از اونجا دور شد.
فرداش پسرک از رفتارش پشیمون شد و پیش خودش گفت: برای اولین بار کسی خواست با من دوست بشه ولی من حرفشو گوش نکردم و پیش خودش فکر کرد که "ممکنه پروانه برگرده و این بار با هم دوست می‌شیم".
مدت‌ها کنار پنجره باز اتاقش نشست. پروانه‌های زیادی اومدن اما از پروانه اون شب خبری نشد. خسته از انتظار، پسرک پیش مرد دانا رفت و ماجرا رو براش تعریف کرد.
مرد دانا بهش گفت: پسر عزیزم عمر پروانه‌ها بیشتر از یک یا دو روز نیست!
پسرک از اون روز دیگه همیشه یادش موند که برای دوستی و دوست داشتن فرصت کوتاهی داره و نباید از کوچکترین فرصتی دریغ کرد.

.

حرف دل

تا توانی دلی بدست آور

دل شکستن هنر نمیباشد

خدایا..

خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه می‌خواهی‌ تو از جانم؟!
مرا بی ‌آنکه خود خواهم اسیر زندگی ‌کردی.
خداوندا!
اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای ‌تکه نانی
‌به زیر پای‌ نامردان بیاندازی‌
و شب آهسته و خسته
تهی‌ دست و زبان بسته
به سوی ‌خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر در روز گرما خیز تابستان
تنت بر سایه‌ی ‌دیوار بگشایی
لبت بر کاسه‌ی‌ مسی‌ قیر اندود بگذاری
و قدری آن طرف‌تر
عمارت‌های ‌مرمرین بینی‌
و اعصابت برای‌ سکه‌ای‌ این‌سو و آن‌سو در روان باشد
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر روزی‌ بشر گردی‌
ز حال بندگانت با خبر گردی‌
پشیمان می‌شوی‌ از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.
خداوندا تو مسئولی.
خداوندا تو می‌دانی‌ که انسان​​

بودن و ماندن

در این دنیا چه دشوار است،

چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است…

دکتر علی شریعتی

یک کلام حرف حساب

دکتر علی شریعتی انسانها را به چهار دسته عمده تقسیم کرده:

آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم نیستند (عمده آدمها . حضورشان مبتنی به فیزیک است . تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم میشوند . بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.)

آنانی که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هم نیستند (مردگانی متحرک در جهان . خود فروختگانی که هویتشان را به ازای چیزی فانی واگذاشته اند . بی شخصیت اند و بی اعتبار . هرگز به چشم نمی آیند . مرده و زنده اشان یکی است.)

آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم هستند (آدمهای معتبر و با شخصیت . کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثیرشان را می گذارند . کسانی که همواره به خاطر ما می مانند . دوستشان داریم و برایشان ارزش و احترام قائلیم.)

آنانی که وقتی هستند نیستند و وقتی که نیستند هستند (شگفت انگیز ترین آدمها . در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه اند که ما نمیتوانیم حضورشان را دریابیم . اما وقتی که از پیش ما میروند نرم نرم آهسته آهسته درک میکنیم . باز می شناسیم . می فهمیم که آنان چه بودند . چه می گفتند و چه می خواستند . ما همیشه عاشق این آدمها هستیم. هزار حرف داریم برایشان . اما وقتی در برابرشان قرار می گیریم، قفل بر زبانمان می زنند . اختیار از ما سلب میشود . سکوت می کنیم و غرقه در حضور آنان مست می شویم . و درست در زمانی که می روند یادمان می آید که چه حرفها داشتیم و نگفتیم . شاید تعداد اینها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.)

تناقض (1)

چه قدر سخت و زجرآوره که یکی بیاد بهت بگه اونقدر دوستت داره که نمیتونه حتی یه لحظه ناراحتیت روببینه. بهت بگه وقتی ناراحتی و اشک میرزی قلبش تیرمیکشه و خیلی ابراز احساسات های مختلف و شیرین و روحیه بخش. بدتر اینکه تو هم همه رو با تمام وجودت باور کنی. با خودت بگی خداروشکر بالاخره تو این دنیای پر از دروغ و فریب جایی که همه از روی وظیفه و مجبوری و نه احساس قلبی به هم محبت میکنن یکی هست که میدونی احساسش پاکه راسته درسته اصله. سراپا میشی شور و شادی. انرژی میگیری از دیدنش حتی اگه نبینیش و فقط بهش فکر کنی میشی یه بمب انرژی.توهم میشی سراپا عشق و تمام دوست داشتنت رو با تمام وجود میریزی به پاش. میشه آروم جون واست، اونقدر واست مهم میشه که بهش میگی نفس. اونوقت چشم باز میکنی میبینی نمیتونی حتی یه لحظه ناراحتیش رو ببینی. حتی از راه دور هم با تمام وجود حسش میکنی. خب حتما میگی این کجاش زجرآوره به این خوبی. میدونی از کجا و کی میشه زجر آور؟ وقتی میفهمی همش دروغه همش دروغه نه اینکه دوستت نداشته باشه نه داره دوستت داره ولی خب نه اونقدر که واست توصیف کرده بود. بهتر بگم میفهمی همه واسش همینطورن.مدل دوست داشتنش همینه. نه اینکه فقط با تو که همه رو اینطور دوست داره. تازه میفهمی که بعضی ها رو علاوه بر اینکه همین مدلی دوست داره براشون یه جواریی اهمیت خاص هم قائله همیشه اونا هستن که بهش آرامش میدن و تو میشی بی تفاوت در حالیکه فکر میکردی تویی که با حضورت بهش آرامش میدی. همیشه اونا هستن که بیشتر به فکرشن و تو میشی بی معرفت... آخرش هم تو میمونی و این همه رفتارهای متناقض. حالا فهمیدی چرا میگم زجرآور...

همنفس...

دوست یعنی کسی که وقتی هست آروم باشی و وقتی نیست چیزی توی زندگیت کم باشه

دوست یعنی اون جمله های ساده و بی منظوری که میگی و خیالت راحته که ازش هیچ سوء تعبیری نمیشـه

دوست یعنی یه دل اضافه داشتن برای اینکه بدونی هر بار دلت می گیره یه دل دیگه هم دلتنگ غمت میشه

دوست یعنی وقت اضافه ؛ یعنی تو همیشه عزیزی حتی توی وقت اضافه

دوست یعنی تنهایی هام رو می سپرم دست تو چون شک ندارم می فهمیش

دوست یعنی یه راه دو طرفه٬ یه قدم من یه قدم تو ؛ اما بدون شمارش و حساب و کتاب

دوست یعنی تکیه گاه تو لحظه های دلتنگی

دوست یعنی یه همنفس

کاش میدونستی که برای من همیشه یه دوستی...

تنهایی...

باران که می بارد
یکی باید باشد که به تو زنگ بزند و بگوید چترت را برده ای ؟
یکی که نگرانت باشد حتی نگران اینکه زیر باران به این لطیفی خیس شوی
یکی باید باشد که دست بکشد توی سرت و آب ها را کنار بزند
اما چند وقتیست که باران دارد می بارد و کسی به من نگفته چترت را برده ای ؟
و کسی نبوده که دست بکشد توی موهایم
اصلا همه ی اینها بهانه ایست که وقتی باران می بارد یکبار دیگر
من نیز ببارم...

دو راهی

دوراهی بین فراموش کردن و انتظار است
گاهی کامل فراموش میکنی و بعد می بینی که باید منتظر می ماندی
و گاهی آن قدر منتظر می مانی که می فهمی زودتر از اینها باید فراموش میکردی