همه جا می نویسند
کم سرمایه ای نیست؛
داشتن آدمهایی که حالت را بپرسند!
ولی...از آن بهتر
داشتن آدمهاییست که
وقتی حالت را میپرسند؛
بتوانی بگویی: خوب نیستم...!
چقدر سخته یه نفر اونقدر تنها باشه... اونقدر هیچ کس رو نداشته باشه... اونقدر کسی دوستش نداشته باشه...
که هر وقت این نوشته رو میخونه اشک از گوشه ی چشمهاش بریزه...